It was a long hot summer here in Greece. The temperature is slowly falling..finally. And the storms will be coming next week. I always thought that this transitional period from summer to autumnal was a strange one.
Ήταν ένα μακρύ και καυτό καλοκαίρι εδώ στην Ελλάδα. Η θερμοκρασία πέφτει σιγά σιγά… επιτέλους. Και οι καταιγίδες θα έρθουν την επόμενη εβδομάδα. Πάντα πίστευα ότι αυτή η μεταβατική περίοδος από το καλοκαίρι στο φθινόπωρο ήταν περίεργη.
This beach on the island of Kithira was not easy to reach. As the first picture shows the steps were endless. A few people saw the steps and turned back. There is a food truck at the top, and there is a sign warning people to stock up before venturing down the steps.
One hike up and down in the searing heat is enough for the day. I survived and lived to tell the tale..
Αυτή η παραλία στο νησί των Κυθήρων δεν ήταν εύκολα προσβάσιμη. Όπως φαίνεται στην πρώτη φωτογραφία, τα σκαλιά ήταν ατελείωτα. Μερικοί άνθρωποι είδαν τα σκαλιά και γύρισαν πίσω. Υπάρχει μια καντίνα στην κορυφή και μια πινακίδα που προειδοποιεί τους ανθρώπους να εφοδιαστούν πριν κατέβουν τα σκαλιά.
Μια πεζοπορία πάνω-κάτω στην καυτή ζέστη είναι αρκετή για όλη τη μέρα. Επέζησα και έζησα για να πω την ιστορία.
Kithira island is listed as one of the Ionian islands eventhough its location is off the coast of the south eastern tip of the Peloponnese penninsula. It is a more laid back island, nice and calm with a lot of stunning beaches. When I went it was a couple weeks after the fires that devastated some parts of the island. The winds were very strong and some beaches particualry the one in the area that I stayed at called Agia Pelagia was rough. The beaches on the eastern coast of the island were a lot calmer.
The photographs that are took are from the village of ‘Chora’. There are nice shops and coffee shops. A byzantium fort, then Venetian fort when they arrived in the 16th century. The views from the fort are stunning. Down below is Kapsali beach with its fish tavernas lining the coast line.
Τα Κύθηρα έχουν χαρακτηριστεί ως ένα από τα Ιόνια νησιά, παρόλο που βρίσκονται στα ανοικτά των ακτών του νοτιοανατολικού άκρου της χερσονήσου της Πελοποννήσου. Είναι ένα πιο χαλαρό νησί, ωραίο και ήρεμο με πολλές εκπληκτικές παραλίες. Όταν πήγα, ήταν μερικές εβδομάδες μετά τις πυρκαγιές που κατέστρεψαν ορισμένα μέρη του νησιού. Οι άνεμοι ήταν πολύ δυνατοί και ορισμένες παραλίες, ειδικά αυτή στην περιοχή που έμεινα, που ονομάζεται Αγία Πελαγία, ήταν άγρια. Οι παραλίες στην ανατολική ακτή του νησιού ήταν πολύ πιο ήρεμες.
Οι φωτογραφίες που τραβήχτηκαν είναι από το χωριό «Χώρα». Υπάρχουν ωραία καταστήματα και καφετέριες. Ένα βυζαντινό φρούριο, και στη συνέχεια ενετικό φρούριο όταν έφτασαν τον 16ο αιώνα. Η θέα από το φρούριο είναι εκπληκτική. Κάτω βρίσκεται η παραλία Καψάλι με τις ψαροταβέρνες της κατά μήκος της ακτογραμμής.
A shot of the Rio anti-rio bridge in Patra. Peloponnesos.
A church window and an abandoned home from the islands in Lichadonisia. It is not easy to live on an island without the comforts that we are so used to having now.
These islands in Lichadonisia are the result of volcanic activity. Some parts of the beaches are covered in black volcanic rock. Some of the islands were submerged during a great earthquake in 426 BC.
The whole beach was not like this. It was just one side. Very cool to see this, especially anyone who is a geology and or volcanology enthusiast.
Αυτά τα νησιά είναι αποτέλεσμα ηφαιστειακής δραστηριότητας. Ορισμένα σημεία των παραλιών στα Λιχαδονήσια είναι καλυμμένα με μαύρα ηφαιστειογενή Βράχια. Μερικά από τα νησιά βυθίστηκαν κατά τη διάρκεια ενός μεγάλου σεισμού το 426 π.Χ.
Όλη η παραλία δεν ήταν έτσι, ηταν μόνο η μία πλευρά. Πολύ ωραίο να το δεις αυτό, ειδικά όποιος είναι λάτρης της γεωλογίας η και ηφαιστειολογίας.
The name of the location ‘Lichadonisia’- pronounced (lee-ha-don-isia) is derived from Greek mythology. Lichas was the servant of Heracles (Hercules) who brought a poisoned lion-skinned garment from Deianira (Heracles’ wife) to Heracles. Deianira was trying to kill Heracles as she was jealous of his new love interest Iole. As as a punishment Heracles threw Lichas into the sea where Lichadonisa is located.
The location consists of seven islands and islets. There is a shipwreck from the 1940’s and I saw some seals splashing around. The biggest island, Manolia has a beautiful beach and is visited by many tourists in the summer. The waters are clear and shallow and there is a beach bar and small sandwich shop. Overall, the cruise was a lot of fun, I enjoyed my time there, even though it was a full beach.
Το όνομα της τοποθεσίας «Λιχαδονήσια» προέρχεται από την ελληνική μυθολογία. Ο Λίχας ήταν ο υπηρέτης του Ηρακλή που έφερε στον Ηρακλή ένα δηλητηριασμένο χιτώνα απο δέρμα λιονταριού από τη Δηιάνειρα (σύζυγος του Ηρακλή). Η Δηιάνειρα προσπαθούσε να σκοτώσει τον Ηρακλή καθώς ζήλευε το νέο του έρωτα Ιόλη. Ως τιμωρία ο Ηρακλής πέταξε τον Λίχα στη θάλασσα όπου βρίσκονται τα Λιχαδόνησα.
Η τοποθεσία αποτελείται από επτά νησιά και βραχονησίδες. Υπάρχει ένα ναυάγιο από τη δεκαετία του 1940 και είδα μερικές φώκιες να πιτσιλίζουν τριγύρω. Το μεγαλύτερο νησί, η Μανωλιά, έχει μια όμορφη παραλία και το επισκέπτονται πολλοί τουρίστες το καλοκαίρι. Τα νερά είναι καθαρά και ρηχά και υπάρχει και ενα μπιτς μπαρ που σερβίρει φαγητό. Η κρουαζιέρα ήταν πολύ διασκεδαστική, απόλαυσα τον χρόνο μου εκεί, παρόλο που ήταν μια γεμάτη παραλία.
From the small port in the town of Kamena Vourla we take the cruise boat for an hour long cruise around the Lichadonisia islands. They are small deserted islands in the North of Evia island. Known as the ‘Caribbean’ of Greece.
Lichadonisia is covered with wild olive trees, pine trees and bushes and was formerly inhabited mainly by fishermen. In 1928, the islands had 70 inhabitants, and their main source of income was fishing. Most of fishermen left in the 1960s, as they were too remote and needed the comforts of the modern era. In the 1981 census there were only five people left living on the islands.
Από το λιμανάκι της πόλης των Καμένων Βούρλων παίρνουμε το κρουαζιερόπλοιο για μια ώρα κρουαζιέρα στα Λιχαδονήσια. Είναι μικρά ερημικά νησιά στα βόρεια της Εύβοιας. Γνωστή ως η «Καραϊβική» της Ελλάδας.
Τα Λιχαδονήσια καλύπτονται από αγριελιές, πεύκα και θάμνους και παλαιότερα κατοικούνταν κυρίως από ψαράδες. Το 1928 τα νησιά είχαν 70 κατοίκους και η κύρια πηγή εισοδήματός τους ήταν η αλιεία. Οι περισσότεροι ψαράδες έφυγαν τη δεκαετία του 1960, καθώς ήταν πολύ απομακρυσμένοι και χρειάζονταν τις ανέσεις της σύγχρονης εποχής. Στην απογραφή του 1981 είχαν μείνει μόνο πέντε άνθρωποι που ζούσαν στα νησιά.
The town of Kamena Vourla (Burnt Rushes) is located in the municipality of Phthiotis in Central Greece. It has a with a population of about 2, 742 people. The name is a bit of a mystery, one plausable story is that when the Turks raided the land the locals hid in the rushes (the Juncaceae plants) and that’s is how they were saved.
In the 1920’s the area became famous for its therapeutic hots springs due to a high oncentration of the chemical radon in the water. There is a monastery from the 11th century dedictated to Iera Moni Metamorfoseos tou Sotiros eight km away on a road heading uphill. Located 24 km west of the town is a historical monument to the Battle of Thermopylae with a seal of Leonidas, King of Sparta, located not far from the mountain village Karya.
So, it’s a little tourist attraction for the older crowd, nothing fancy. It was just a stop where we could get to the cruise boat on our way to the our destination. Our destination being the- little known for many Greeks and tourists a like- at least that I know of, the Lichadonisia islands.
Η πόλη των Καμένων Βούρλων βρίσκεται στο δήμο Φθιώτιδας στη Στερεά Ελλάδα. Έχει πληθυσμό περίπου 2.742 κατοίκους. Το όνομα είναι λίγο μυστήριο, μια αληθοφανής ιστορία είναι ότι όταν οι Τούρκοι έκαναν επιδρομές στη γη, οι ντόπιοι κρύφτηκαν στα βούρλα (τα φυτά Juncaceae) και έτσι σώθηκαν.
Στη δεκαετία του 1920 η περιοχή έγινε διάσημη για τις ιαματικές πηγές της λόγω της υψηλής συγκέντρωσης του χημικού ραδονίου στο νερό. Υπάρχει ένα μοναστήρι του 11ου αιώνα αφιερωμένο στην Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος οκτώ χιλιόμετρα μακριά σε έναν δρόμο που κατευθύνεται ανηφορικά. Σε απόσταση 24 χιλιομέτρων δυτικά της πόλης βρίσκεται ένα ιστορικό μνημείο της Μάχης των Θερμοπυλών με σφραγίδα του Λεωνίδα, Βασιλιά της Σπάρτης, που δεν απέχει πολύ από το ορεινό χωριό Καρυά.
Έτσι, είναι ένα μικρό τουριστικό αξιοθέατο για τους μεγαλύτερους σε ηλικία πλήθος, τίποτα φανταχτερό. Ήταν απλώς μια στάση όπου μπορούσαμε να φτάσουμε στο κρουαζιερόπλοιο στο δρόμο μας προς τον προορισμό μας. Ο προορισμός μας είναι τα Λιχαδονήσια – ελάχιστα γνωστός για πολλούς Έλληνες και τουρίστες.
The sunset at Cape Sounio south of the Attica penninsula.
My Creative Wayz 